مردم روزی را تصور کنید که در میادین آزادی شهرها اعلام کنیم که حکومت جمهوری اسلامی سرنگون شده است: سی سال حاکمیت سیاه رژیم اسلامی به پایان رسیده است. سی سال آپارتاید جنسی، سی سال حجاب اسلامی، سی سال حکومت مذهبی، سی سال اعدام و جنایت و زندان و شکنجه و سنگسار، سی سال فقر و فلاکت، سی سال بی حقوقی و تحقیر و ستم انسانها، سی سال محرومیت از خوشی و شادی و زندگی تمام شده است. چنین روز شیرینی دور نیست!
مردم روزی را تصور کنید که اعلام شود زن و مرد برابرند، در تمامی شئون سیاسی و اجتماعی و اداری و خانواده برابرند. انسانند. زن بودن دیگر جرم نیست. نوع پوشش اختیاری است. دیگر دیوار کثیف آپارتاید جنسی انسانها را از هم جدا نمیکند.
مردم روزی را تصور کنید که درهای زندانها شکسته شوند و ما تمامی عزیزانمان را گلباران از زندانها خارج کنیم. روزی را تصور کنید که نام تمامی جانباختگان راه آزادی و سوسیالیسم را بر سنگ بناهای یادبود حک کنیم. یاد و خاطره شان را گرامی بداریم. روزی را تصور کنید که دیگر اثری از زندانی سیاسی و شکنجه و اعدام و تیرباران و سنگسار نباشد.
مردم روزی را تصور کنید که تمامی سران رژیم اسلامی را به جرم جنایت علیه مردم محاکمه کنیم. تمامی قاتلین مردم، تمامی آمرین کشتار صد هزار تن از عزیزانمان، آمرین و عاملین شکنجه کردنها، سنگسارها، شلاق زدنها و اعدامها را در دادگاههای علنی محاکمه کنیم.
مردم روزی را تصور کنید که در میدانهای آزادی شهرها اعلام کنیم در این جامعه دیگر کسی اعدام نخواهد شد، دیگر زندانی سیاسی وجود نباشد، همه آزاد خواهند بود، آزادی قید و شرط و محدودیتی نخواهد داشت، در این جامعه تبعیض و نابرابری جایی نخواهد داشت، همه مستقل از جنسیت، ملیت، نژاد و محل تولد، نه فقط از نظر حقوقی بلکه از نظر اجتماعی، برابرند. فقر و فلاکت دیگر سهم اکثریت مردم نیست. آزادی، برابری و رفاه از ارکان قانون اساسی جامعه است.
مردم روزی را تصور کنید که جوان از زندگی بی بهره نباشد. آینده اش اعتیاد و بیکاری و محرومیت و تباهی نباشد. شاد و مرفه و آزاد باشد.
مردم روزی را تصور کنید که سهم اکثریت توده مردم زحمتکش از زندگی فقر و فلاکت و گرسنگی و محرومیت نباشد. دیگر کودک گرسنه ای نباشد. بی خانمانی نباشد. کسی شب گرسنه سر بر بالین نگذارد. هیچ انسانی سالمندی و ناتوانی جسمی به گوشه ای پرتاب نشده باشد. طب رایگان و در دسترس باشد. مسکن همگان بیشتر از یک سقف بالای سرشان باشد. همگان به میزان نیازشان از مواهب جامعه برخوردار باشند. به میزان توانشان در رفع نیازمندیهای همگان بکوشند. رفاه حق و سهم همگان از زندگی باشد. دیگر استثماری نباشد. کارگری نباشد، سرمایه داری نباشد. همگان شهروندان آزاد و برابر جامعه باشند.
مردم روزی را تصور کنید که از رادیو و تلویزیون اعلام کنند که "جمهوری اسلامی سرنگون شد". مردم پیروز شدند. آزادی و برابری و رفاه و انسانیت پیروز شد.
مردم این تصاویر دیگر "غیر واقعی" نیستند، رویا نیستند، دور از دسترس نیستند، قابل تحقق اند. در دسترس اند. به شرط آنکه کار رژیم اسلامی را تمام کنید. به شرط آنکه تهاجم رژیم اوباش اسلامی را در هم بشکنید. به شرط آنکه اعتراضات اخیر تمامی جامعه را، تمام شهرها و مناطق کشور، را در بر بگیرد. به شرط آنکه متحدانه در مقابل دستگاه سرکوب رژیم ایستادگی کنید و کارشان را یکسره کنید. به شرط آنکه اسلحه را از دستشان بگیرید، خلع سلاحشان کنید و کارشان را تمام کنید.
مردم این تصاویر دیگر آرزوهای شیرین و دلپذیر نیستند. نقشه عمل ما هستند. به شرط آنکه اسیر پرچم سبز اسلام نشویم. به شرط آنکه اجازه ندهیم سبزهای اسلامی ما را در ابتدای راه متوقف کنند. به شرط آنکه اجازه ندهیم یک جمهوری اسلامی سبز را به جای جمهوری اسلامی سیاه به مردم حقنه کنند. به شرط آنکه اجازه ندهیم یک حکومت اسلامی دیگری را به خورد مردم دهند.
مردم این تصاویر همین فردا ممکن اند. به شرط آنکه به کم رضایت ندهیم. به یک ذره آزادی، به یک ذره رفع نابرابری زن و مرد، یک ذره برابری، یک ذره رفاه، یک ذره شادی، یک ذره زندگی رضایت ندهیم. تمام آزادی، تمام برابری، تمامی رفاه، تمام شادی، تمام زندگی را طلب کنیم و برایش مبارزه کنیم.
مردم تمامی این تصاویر ممکن اند چنانچه که حکومت فردای ایران دیگر حکومت طبقات دارای جامعه و طبقات ثروتمند نباشد. حکومت کارگری باشد. حکومتی که آزادی و رهایی و انسانیت جامعه هدف بلاواسطه اش است.
مردم تمام این تصاویر ممکن اند به شرط آنکه امروز هر چه گسترده تر، هر چه سازمانیافته تر، هدفمند تر، و قدرتمندن تر به پیش برویم و هر چه کم مشقت تر کارشان را تمام کنیم. به شرط آنکه بر پرچم اعتراضات شما خواست آزادی و برابری و رفاه و سعادت همگان نقش بسته باشد. به شرط آنکه انتخاب امروز شما یک انتخاب چپ و آزادیخواهانه باشد.
